Music

ဟစ္ေဟာ့ပ္အေၾကာင္း စာအုပ္ထုတ္ဖို႔ ျပင္ဆင္ရဦးမွာပါလို ႔ဆိုလာတဲ့ အနဂၢ

မၾကာခင္လပိုင္းေလာက္က ဟစ္ေဟာ့ပ္အေၾကာင္း ေဟာေျပာခဲ့တဲ့ အနဂၢ က သူ႔အေနနဲ႔ ဟစ္ေဟာ့ပ္အေၾကာင္းကို စာေရးၿပီးစာအုပ္အျဖစ္ထုတ္ေဝဖို႔ ေတာ့ အစီအစဥ္ မရွိေသးပါဘူးလို႔ေျပာပါတယ္။ စာအုပ္တစ္အုပ္ျဖစ္ဖို႔ အေနနဲ႔ေရာ ကိုယ္ေရးတဲ့စာအုပ္ကို သူမ်ားေတြဖတ္တဲ့ အခါအခ်က္အလက္ စံုလင္စြာျဖစ္ဖုိ႔ အတြက္ပါ ျပင္ဆင္ ရဦး မွာျဖစ္ေၾကာင္း အနဂၢကေျပာပါတယ္။ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာဟစ္ ေဟာ့ပ္နဲ႔ပတ္သက္တဲ့စာအုပ္တစ္အုပ္ရွိသင့္ၿပီလို႔ ထင္မိလားလို႔ အနဂၢကိုေမး ၾကည့္ေတာ့” ရွိသင့္ၿပီလို႔ ထင္ပါ တယ္။ ဟစ္ေဟာ့ပ္ဒီကိုစေရာက္လာတာ ကို စာမ်က္ႏွာ ၁ဝ မ်က္ ႏွာ၊ ၁၅ မ်က္ႏွာေလာက္နဲ႔ ေျပာလိုက္ရင္ အဆင္ေျပပါတယ္။ဒါေပမဲ့ဟစ္ေဟာ့ပ္ရဲ႕

အဓိပၸာယ္၊ဟစ္ေဟာ့ပ္ ကဘာေၾကာင့္ျဖစ္ေပၚလာတယ္ဆိုတာေတြ၊ ဟစ္ေဟာ့ပ္နဲ႔ပတ္ သက္တာေတြကို အကုန္လံုးေျပာရမယ္ဆိုရင္ စာမ်က္ႏွာ ၂ဝဝ စာေလာက္ေျပာမွပဲအဆင္ေျပမွာပါ။ ဒါေတာင္တခ်ိဳ႕အပိုင္း ေတြလိုေနတာေတြရွိမယ္။ ဒါေၾကာင့္ကြၽန္ေတာ္ ကိုယ္တိုင္စိစိ စစ္စစ္လုပ္ၿပီးေတာ့မွပဲ စာအုပ္ထုတ္ဖို႔စဥ္းစားမွာပါ။ ေဟာေျပာပြဲ အတြက္ ဟစ္ေဟာ့ပ္အေၾကာင္းျပင္ဆင္ရင္းနဲ႔ပိုသိ လာတာ ေတြလည္းရွိပါတယ္”လို႔ေျပာပါတယ္။ အနဂၢရဲ႕တစ္ကိုယ္ေတာ္အေခြကလည္း လုပ္ေနတာ တစ္ႏွစ္ေလာက္ ၾကာသြား ၿပီျဖစ္ၿပီး မၾကာခင္လပိုင္းအတြင္း မွာ ထြက္ႏုိင္ေအာင္ႀကိဳးစားေနၿပီး အေခြရဲ႕ေခါင္းစဥ္ကိုေတာ့ ‘လူတိုင္းသိတယ္’လို႔နာမည္ေပးထားတယ္။’လူတိုင္းသိတယ္’ ဆိုတဲ့ ေခါင္းစဥ္သီခ်င္းကအခ်စ္သီခ်င္းေလးတစ္ပုဒ္ျဖစ္ပါ တယ္။”ဒီသီခ်င္းေလးကကြၽန္ေတာ္ဆိုျပခ်င္တဲ့ပံုစံ၊ကြၽန္ေတာ္ သြားခ်င္တဲ့ပံုစံတစ္ခုကို ဆိုျပတာပါ။ ေနာက္ပိုင္း မွာလည္း ကြၽန္ေတာ္သြားခ်င္တဲ့ပံုစံတစ္ခုမွာ တျခားအေၾကာင္းအရာ ေတြနဲ႔ ေရးျဖစ္ဦးမွာပါ”လို႔ အနဂၢကေျပာပါတယ္။ ‘လူတိုင္းသိတယ္’ ဆိုတဲ့သီခ်င္းက သူတို ႔ႏွစ္ေယာက္ ရဲ႕အေၾကာင္းအရာေလးေတြလည္း ပါမွာျဖစ္သလို၊ တခ်ဳိ႕ အေၾကာင္းအရာေတြကလည္း သီခ်င္းခံစားခ်က္အေပၚမွာ စီးေမ်ာၿပီးလိုက္ေရးထား တာေတြ လည္းပါပါတယ္လို႔အနဂၢက ေျပာပါတယ္။  

 //////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////

ဆုိ၊ က၊ ေရး၊ တီးၿပိဳင္ပြဲမွာ ေရႊရေအာင္ ႀကိဳးစားမယ့္ရသ

ရသက ဆုိကေရးတီးၿပိဳင္ပြဲကုိ ရန္ကုန္ တုိင္းေဒသႀကီးကုိယ္စားျပဳသြားေရာက္ယွဥ္ ၿပိဳင္ဖုိ႔ ေအာက္တုိဘာ ၁၅ ရက္ေန႔က ေန ျပည္ေတာ္ကုိ သြားေရာက္ခဲ့ပါတယ္။ ၿပိဳင္ပြဲ မတုိင္မီ ရသရဲ႕ရင္ခုန္သံကုိ တီးေခါက္ၾကည့္ ေတာ့ ”ကြၽန္ေတာ့္ဘဝမွာ ကြၽန္ေတာ္လုပ္ခဲ့တဲ့ အရာေတြက စိန္ေခၚမႈေတြကုိ ေရြးခ်ယ္ၿပီး လုပ္ခဲ့တယ္။ ဒီၿပိဳင္ပြဲၿပိဳင္တာက လည္း ကြၽန္ေတာ့္အတြက္ အဆုိေတာ္တစ္ေယာက္အေနနဲ႔ တာဝန္ႀကီးပါတယ္။ ေနာက္ၿပီး ကြၽန္ေတာ့္မွာလည္း ကြၽန္ေတာ့္ ရည္ရြယ္ခ်က္ေတြ အမ်ားႀကီးရွိပါတယ္။ ပညာေရးစနစ္မွာ ဂီတကုိ ထည့္သြင္းလုိ႔ရရင္ အဆင္ေျပမွာပါ။ တစ္ႏွစ္မွာ ကေလးတစ္ေယာက္က ႏွစ္ပုဒ္ေလာက္ပဲရရ ဆုိတာမေကာင္းရင္ေတာင္မွ

ခံစား တတ္ေအာင္ လုပ္သင့္တယ္။ ဒီလုိထိန္းမွပဲ က်န္မွာပဲ။ ခုလုိ ဆုိကေရးတီးက တကယ္ေကာင္းပါတယ္” လုိ႔ ေျပာပါတယ္။
ၿပိဳင္ပြဲအတြက္ ဘယ္လုိျပင္ဆင္မႈေတြနဲ႔ ကိုယ့္ကုိယ္ကုိယ္ယံုၾကည္မႈ ဘယ္ေလာက္ရွိ ေနၿပီလဲဆုိတာကုိေတာ့ ရသက ”ဒီၿပိဳင္ပြဲ ၿပိဳင္ဖုိ႔လုပ္ေနတဲ့ ကာလတစ္ေလွ်ာက္လံုး တျခားဘာအလုပ္မွ လက္မခံျဖစ္ဘူး။ တျခားအလုပ္ေတြ သီခ်င္းေရးဖုိ႔အပ္ထားတာတုိ႔၊ ဘာတုိ႔ အကုန္လံုး ဒီအတုိင္းပံုထားတာ။ အားလံုးကုိနားၿပီး ဒီအလုပ္ကုိလုပ္ရတာ။ တာဝန္လည္းႀကီးပါတယ္။ ကြၽန္ေတာ္ အေကာင္းဆံုးျဖစ္ေအာင္ ႀကိဳးစားမွာပါ။ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိယ္ တအားႀကီးလည္း ယံုမ ထားသလုိ ဘာကုိမွလည္း ပံုေသတြက္မထား ဘူး။ ဒါေပမဲ့လည္း ကြၽန္ေတာ္ေရႊရေအာင္ ႀကိဳးစားမွာပါ။ က်န္တဲ့ ျပည္နယ္နဲ႔တုိင္း ေဒသႀကီးေတြက လူေတြလည္း ဒီလုိစိတ္မ်ဳိးနဲ႔ပဲ တက္လာမွာပါ။ ခု သီခ်င္း ၈ ပုဒ္ထဲက မဲႏႈိက္ၿပိဳင္ရမွာဆုိေတာ့ အပုိင္ဆံုး သီခ်င္းရယ္လုိ႔ေတာ့ ေျပာလုိ႔ မရဘူး။ အကုန္လံုးကုိပိုင္ေအာင္ လုပ္ထားရတယ္” လုိ႔ ေျပာပါတယ္။

//////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////

ဟစ္ေဟာ့ ဂီတက Realisam ဆန္တဲ့အတြက္ ကြၽန္ေတာ္ႀကိဳက္တယ္’ လုိ႔ ဆိုလာသူ ရသ ရဲ႕ ငယ္ဘ၀

 

“ဟစ္ေဟာ့ဂီတက Realisam ဆန္တယ္။ ေသခ်ာတာကေတာ့ ဟစ္ေဟာ့ဂီတက မွန္မွန္ကန္ကန္ တိတိပပ ခ်က္ခ်က္ခ်ာခ်ာနဲ႔ စကားလံုးေတြ ေဖာေဖာသီသီ ေျပာလုိ႔ရတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ကြၽန္ေတာ္ႀကိဳက္တယ္”လို႔ ဆိုလာသူက ျမန္မာႏုိင္ငံရဲ႕ဟစ္ေဟာ့ ဒုတိယမ်ဳိးဆက္ အဆိုရွင္ေတြထဲက တစ္ဦးျဖစ္တဲ့ ရသဆိုတဲ့ အႏုပညာ ေငြၾကယ္ပြင့္ပါ။ သူက လူငယ္ပီပီေလာက သဘာ၀တရားေတြကို စူးစမ္းၿပီး တန္ဖိုးရွိရွိေနထိုင္မႈဆိုတဲ့ အသိတရားနဲ႔ ဘ၀ကို ရပ္တည္ေလွ်ာက္လွမ္း ေနသူေပါ့။ အခုလတ္ရွိမွာေတာ့ သူစူးစမ္းေလ့လာထားမႈေတြကို ပရိသတ္ေတြအတြက္ ျဖန္႔ေ၀ရာေရာက္တဲ့ သုခုမသူရဲေကာင္းဆိုတဲ့ အစီအစဥ္ကို လုပ္ေဆာင္လ်က္ရွိပါတယ္။ သူက အဲဒီ အစီအစဥ္ေလးကို သူ႔ဘ၀မွာ မွန္ကန္စြာ ေရြးခ်ယ္လုပ္ေဆာင္ခဲ့တဲ့ ဘ၀မွတ္တမ္းျဖစ္ဖို႔ ရည္ရြယ္ပါတယ္တဲ့။ ဒါေၾကာင့္လည္း ရသဆို တဲ့ ဂီတအႏုပညာရွင္ တစ္ေယာက္ရဲ႕ ျဖတ္သန္းရာ ခရီးနဲ႔ ဘ၀အျမင္၊ ခံယူခ်က္ သေဘာထားေတြကို သိရွိႏိုင္ဖို႔ သူ႔ရဲ႕ငယ္ဘ၀ကို ေရြးခ်ယ္ေဖာ္ျပလိုက္ပါတယ္။



ရဲမင္းသိန္းလို႔ ငယ္နာမည္ရွိတဲ့သူက ျမန္မာသံစဥ္အဆိုရွင္ ပန္တ်ာ ျမျမသိန္းနဲ႔ တပ္မေတာ္က အင္ဂ်င္နီယာတစ္ဦးျဖစ္တဲ့ ဦးတင္အုန္းတို႔ရဲ႕ တစ္ဦးတည္းေသာသားေပါ့။ သူ႔ကုိ ၁၉၈၂ ခုႏွစ္ ဒီဇင္ဘာလ ၁ ရက္ေန႔ က ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ မဂၤလာဒံုၿမိဳ႕နယ္က အမွတ္(၁)စစ္ေဆး႐ံုမွာ ေမြးဖြားခဲ့တာပါ။ သူငယ္စဥ္က တစ္ေယာက္တည္း အေနမ်ားၿပီး စာသင္ၾကားရတဲ့ အရြယ္မတိုင္ခင္ကတည္းက သတင္းစာနဲ႔စာေစာင္ေတြကို ေသခ်ာ ဖတ္႐ႈႏိုင္တဲ့ ပါရမီထူးတစ္ခုရွိခဲ့သူပါ။ အဲဒီလို ပညာေရးဘက္မွာ ပါရမီ ထူးရွိထားတဲ့ သူ႔ကိုအေျခခံပညာ သင္ယူတဲ့အရြယ္ကစၿပီး သူ႔ရဲ႕ဆရာမ က သူ႔ကိုသတင္းစာ ေခါင္းႀကီးပိုင္းေတြ ဖတ္တတ္တဲ့အက်င့္ကို လမ္းညႊန္ ေပးခဲ့ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္လည္း သူငယ္စဥ္အခ်ိန္ေတြက တျခားေသာ ကေလးေတြနဲ႔မတူဘဲ စာေစာင္ေတြနဲ႔ စာအုပ္ေတြၾကားမွာ ကုန္ဆံုးမႈမ်ားခဲ့ ပါတယ္တဲ့။ ဂီတအႏုပညာရွင္ တစ္ဦးရဲ႕ ေသြးသားျဖစ္တဲ့သူက ဂီတနဲ႔ ပတ္သက္လို႔လည္း ဗီဇနဲ႔၀ါသနာပိုး ရွိခဲ့သူပါ။ ေဇာ္၀င္းထြဋ္ရဲ႕ ေတးသီခ်င္းေတြနဲ႔ သန္းေဖေလး ရဲ႕ကိုကိုႀကီးရဲ႕မခင္ႏွင္းဆီ သီခ်င္းေတြ က သူငယ္စဥ္မွာ ႏွစ္ၿခိဳက္စြာသီဆို ဟစ္ေၾကြးခ့ဲတဲ့ သီခ်င္းေတြေပါ့။
“ကြၽန္ေတာ္ငယ္ငယ္ကတည္း ကလူမေၾကာက္တတ္ဘူး။ အိမ္ကို ဧည့္သည္လာရင္ ခံုေပၚတက္ၿပီး သီခ်င္းဆိုၿပီးကျပတယ္လို႔ အေမက ေျပာတယ္။ ငယ္ငယ္ကတည္းက ကြၽန္ေတာ္က ဖိုးဆိုခ်င္ေပါ့။ ဘာျဖစ္လို႔လည္းဆိုေတာ့ အေမက ကြၽန္ေတာ့္ကိုယ္၀န္ႀကီးနဲ႔ သီခ်င္းေတြ လိုက္ဆုိေနတာေလ။ ကြၽန္ေတာ့္ ငယ္အက်င့္ တစ္ခုရွိေသးတယ္။ အဲဒါက အ႐ုပ္တစ္႐ုပ္ ၀ယ္ေပးရင္မေဆာ့ဘဲ အကုန္ဖ်က္ပစ္ၿပီး ျပန္ဆင္ေလ့ရွိတယ္။ ဖ်က္စီးပစ္တာ မဟုတ္ပါဘူး။ စူးစမ္းတာပါ”လုိ႔ အစခ်ီဖြင့္ဟခဲ့ပါတယ္။

သူ႔ရဲ႕ပညာေရးနဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ အမွတ္တရေတြကိုလည္း “ပညာေရး နဲ႔ပတ္သက္ၿပီး ငယ္ငယ္တုန္းက မွတ္မွတ္ရရ တစ္ခုရွိတယ္။ အဲဒါကို အခုထိ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ေတာ့ သိပ္မယံုပါဘူး။ အေမတုိ႔ ဆရာမတုိ႔ ေျပာ တာကေတာ့ ကြၽန္ေတာ္ မူႀကိဳအရြယ္ကတည္းက စာဖတ္တတ္ၿပီး သတင္း စာေတြဖတ္ေနၿပီတဲ့။ ပတ္လံုးပတ္ဆင့္ေတြေတာ့ မဖတ္တတ္ေသးဘူးေပါ့။ အဲဒါေၾကာင့္လား မသိဘူး။ ကြၽန္ေတာ္ သူငယ္တန္းနဲ႔ တစ္တန္း တက္ေတာ့ ကႀကီး၊ ခေကြးက မတတ္ေတာ့ဘူး။ ဒါေတြပဲ သင္ေနတာဆိုၿပီး အရမ္းပ်င္းတာေပါ့။ ကြၽန္ေတာ္ ေလးတန္းကတည္းက ကြၽန္ေတာ့္ ဆရာမက သတင္းစာ ေခါင္းႀကီးပိုင္းေတြ ဖတ္တာကို ေလ့က်င့္ေပးခဲ့တယ္” လို႔ ေျပာျပခဲ့ပါတယ္။

ရသက မူလတန္းပညာေရး အဆင့္မွာ ႏွစ္စဥ္ဆုေတြ ရယူႏိုင္ခဲ့ေပမယ့္ ဖခင္ျဖစ္သူ တာ၀န္က်ရာ သထံုၿမိဳ႕ကိုေျပာင္းေရြ႕ေနထိုင္ရခ်ိန္ ေနာက္ပိုင္းမွာေတာ့ ပညာေရးမွာ အားေလ်ာ့မႈ ရွိခဲ့ပါတယ္တဲ့။ ရန္ကုန္ မွာေမြးတဲ့ ရသက သထံုၿမိဳ႕မွာ ေလးတန္းကေန ၉ တန္းအထိ ေနထိုင္ခဲ့ၿပီး တကၠသိုလ္၀င္တန္း စာေမးပြဲကို ေတာ့ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ဒဂုံ(၂)ၿမိဳ႕မ ေက်ာင္းကေန ၁၉၉၉-၂၀၀၀ မွာေအာင္ျမင္ခဲ့သူပါ။ တကၠသိုလ္ပညာကို ဒဂံုတကၠသိုလ္မွာ တက္ေရာက္သင္ယူခဲ့ၿပီး ၂၀၀၆ မွာ အဂၤလိပ္စာနဲ႔ဘြဲ႕ ရရွိ ခဲ့ပါတယ္။

“ကေလးဘ၀မွာ ေရႊေသြး၊ မိုးေသာက္ပန္း၊ မဂၤလာေမာင္မယ္စတဲ့ စာအုပ္ေတြကို အရမ္းႀကိဳက္ၿပီး ဖတ္ျဖစ္တယ္။ ၆ တန္း ေက်ာင္းသားျဖစ္ လာေတာ့ ကိုယ့္ႏိုင္ငံနဲ႔ ပတ္သက္တာ ကို စိတ္၀င္စားတယ္။ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ ဘယ္သူေတြရွိလဲ။ ဘယ္သူေတြ ဘာေတြလုပ္ခဲ့ၾကသလဲ ဆုိတာကို သိခ်င္လာတယ္။ ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ေက်ာင္းမွာ သင္တာၾကေတာ့ ခုႏွစ္သကၠရာဇ္ႀကီးေတြနဲ႔ အတင္းႀကီး က်က္ခိုင္းတာေပါ့။ အဲဒါက စနစ္တစ္ခုလြဲေနတယ္လို႔ ကြၽန္ေတာ္ျမင္တယ္။ ကြၽန္ေတာ္တုိ႔က ေက်ာင္းမွာ စာပဲသင္ၾကၿပီးေတာ့ ပညာကို မခ်စ္ခဲ့ၾကတ့ဲအတြက္ ၁၀ တန္းေအာင္ၿပီးရင္ ေက်ာင္းစာအုပ္ေတြကို ကိုယ္နဲ႔မဆိုင္ေတာ့ဘူးဆိုၿပီး ထားလိုက္ၾကတယ္။ ပညာဆိုတာ သံုးဖို႔အတြက္ သင္ယူၾကတာပါ။ သမိုင္းကိုစိတ္၀င္စားၿပီး စာအုပ္ေတြ ရွာဖတ္ေတာ့ ကြၽန္ေတာ္တို႔ေရွ႕မွာ သြားေလသူ အာဇာနည္ႀကီးေတြ ရွိတယ္။ သူတို႔အေၾကာင္းေတြကို ဖတ္ၿပီး အားက်တယ္။ သူတို႔ေတြ လုပ္ေဆာင္ခဲ့တဲ့ ေျပာင္းလဲမႈေတြက အရမ္းေကာင္းတယ္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းဆိုရင္ သူ႔ရဲ႕တစ္ႏွစ္တာကအရမ္း အားထုတ္မႈ ေကာင္းတယ္ဗ်ာ။ သူ တကယ္တမ္း ႏိုင္ငံေရး လုပ္ခဲ့တဲ့ ကာလတိုတိုေလးမွာ သူ႔အတြက္သူလုပ္တာ မဟုတ္ဘဲ အမ်ားအတြက္ အားထုတ္ခဲ့တာ ျဖစ္တဲ့အတြက္ အရမ္းတန္ဖိုးရွိတဲ့လူ ျဖစ္ခဲ့တယ္။ အဲဒီေတာ့ ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ေတြ ကိုယ့္အတၱေတြ နည္းနည္းေလွ်ာ့ၿပီးေတာ့ အမ်ားအတြက္ အက်ဳိးရွိမယ့္ ပရဟိတကိစၥေလးေတြ စဥ္းစားလုပ္ေဆာင္ရမယ္။ ေနာက္ဆံုးဒီဘ၀မွာ ခ်မ္းသာတာေရာ၊ ဆင္းရဲတာေရာ၊ ခ်စ္တာေရာ၊ မုန္းတာေရာ အားလံုးဟာ ခဏတာပဲ ဆိုတာကို သိလာတယ္”လို႔ ရသစာအုပ္မ်ားထဲက ရရွိခဲ့တဲ့ သူ႔ရဲ႕ဘ၀အျမင္နဲ႔ခံယူခ်က္ကို ဖြင့္ဆိုျပခဲ့ပါတယ္။

ရဲမင္းသိန္းဆိုတဲ့ လူငယ္တစ္ေယာက္က ရသဆိုၿပီး ဟစ္ေဟာ့ဂီတလမ္းေၾကာင္းေပၚ ေလွ်ာက္လွမ္းဖို႔ ျဖစ္လာခဲ့တာကေတာ့ ၁၉၉၉ ခုႏွစ္ ၀န္းက်င္က ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ ဟိုတယ္နီကိုးမွာ ျပဳလုပ္ခဲ့တဲ့ ႐ိႈးပြဲတစ္ခုပါ။ အဲဒီ႐ိႈးပြဲမွာ ေနာင္တစ္ခ်ိန္ အက္စစ္အဖြဲ႕ျဖစ္လာမယ့္ အနဂၢတို႔အဖြဲ႕နဲ႔ မ်ဳိးေက်ာ့ၿမိဳင္၊ အငဲနဲ႔မ်ဳိးႀကီးတို႔ ပါ၀င္ပါ တယ္။ သူက အဲဒီ႐ိႈးပြဲမွာ ဟစ္ေဟာ့ ဂီတရဲ႕ အရသာကို ထိေတြ႕ခံစားမိၿပီး ဟစ္ေဟာ့ဂီတနဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ ေလ့လာမႈေတြနဲ႔ ဟစ္ေဟာ့ဂီတရပ္၀န္းမွာ ရပ္တည္ႏိုင္ဖုိ႔ ႀကိဳးစားခဲ့ပါတယ္။ ၁၀ တန္းေအာင္ျမင္ၿပီး ILBC မွာတက္ ေနခ်ိန္မွာ Tower Studio က ကိုႀကီး စိုးနဲ႔ စေတြ႕ၿပီး သူ႔ရဲ႕ပထမဆံုး တစ္ကိုယ္ေတာ္ ေတးစီးရီးျဖစ္တဲ့ ကိစၥမရွိဘူး စီးရီး ၂၀၀၂ မွာ ထြက္ရွိခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီေနာက္ လင္းပင္ဟိန္းနဲ႔ တြဲဖက္ကာ မွတ္တမ္းေဟာင္း စီးရီးထြက္ရွိခ့ဲသလို အတြဲေခြအမ်ားစုမွာလည္း ပါ၀င္သီဆိုခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီေနာက္ ၂၀၀၅ မွာ ဒုတိယ တစ္ကိုယ္ေတာ္ စီးရီးျဖစ္တဲ့ ‘ျမန္မာျပည္တြင္လုပ္သည္’ စီးရီးထြက္ရွိခဲ့ပါတယ္။ ဂီတနဲ႔ ပတ္သက္ ရပ္တည္မႈ အျမင္သေဘာထား ေတြနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး ရသက . . .

“ဂီတကို စလုပ္တုန္းက လုပ္ခ်င္လို႔လုပ္တာ။ လုပ္တတ္လို႔လုပ္တာ မဟုတ္ဘူး။ ေနာက္ပိုင္းက်ေတာ့ လုပ္ခ်င္လုိ႔လုပ္တယ္ ဆုိတာထက္ လုပ္သင့္လို႔လုပ္တယ္ ဆုိတာကို ပိုသေဘာက်တဲ့အတြက္ သီခ်င္းတစ္ ပုဒ္ေရးရင္ ေရးသင့္မွ ေရးေတာ့တယ္။ ဥပမာ ကိုယ့္သီခ်င္းမ်ဳိး ေရွ႕မွာရွိၿပီးသားဆိုရင္ အဲဒီထက္ေကာင္း ေအာင္မေရးႏိုင္ရင္ ကြၽန္ေတာ္ မေရးေတာ့ဘူး။ ဒါေၾကာင့္ လိုအပ္တဲ့ သီခ်င္းမ်ဳိးေတြေရးဖို႔ ကြၽန္ေတာ္ လုပ္ေနပါတယ္”လို႔ ဆိုပါတယ္။

႐ိႈးပြဲေတြမွာ ခေမာက္ေဆာင္းၿပီး ေဖ်ာ္ေျဖေလ့ရွိတဲ့ ရသကုိ ခေမာက္ေဆာင္းတဲ့ အဓိပၸာယ္ကို ေမးၾကည့္ေတာ့ “ကြၽန္ေတာ့္အဖိုးနာမည္က ဦးလယ္ႀကီးတဲ့ လယ္ကြင္းထဲမွာ ေမြးလို႔ ဦးလယ္ႀကီးလို႔ ေခၚတာပါ။ ကြၽန္ေတာ့္ အေဖ ဘက္က လယ္သမားမ်ဳိး႐ိုးပါ။ ဒါေၾကာင့္ ကြၽန္ေတာ္ ခေမာက္ေဆာင္းတာပါ”လို႔ ေျဖၾကားခဲ့ပါတယ္။

“ေနာက္ပိုင္းမွာ တရားစာအုပ္ေတြ တြဲဖတ္ျဖစ္လာၿပီး ဘ၀အဓိပၸာယ္ နဲ႔ ဘ၀သစၥာကို ကြၽန္ေတာ္ ေသခ်ာ စဥ္းစားၾကည့္တယ္။ လူတစ္ေယာက္ ျဖစ္လာရင္ အေရးႀကီးဆံုးက သတိပါ။ လူေတြ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္၊ ကိုယ့္ ဘ၀အေပၚ၊ ကိုယ့္ေလာကအေပၚ သတိမထားမိၾကဘူး။ လူေတြအားလံုးက ေသျခင္းတရားကို လွမ္းသြား ေနၾကတယ္။ လွမ္းမယ့္ေျခလွမ္း က တစ္လွမ္းကို တစ္ႏွစ္နဲ႔ မေသခ်ာတဲ့ ေျခလွမ္း ၈၀ ရွိတယ္။ ေျခလွမ္း ေပါင္း၈၀ မွာ ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ ဘယ္လို ေျခလွမ္းေတြနဲ႔ ေလွ်ာက္မလဲ ဆိုတာကို စဥ္စားတယ္။ ကြၽန္ေတာ္ ခဏတာ လူျဖစ္ခိုက္မွာ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ သာဓုေခၚႏိုင္တဲ့ လူမ်ဳိးျဖစ္ခ်င္ပါတယ္။ ပရိသတ္ေတြကို ဖတ္ေစခ်င္တဲ့ စာအုပ္ႏွစ္အုပ္ ရွိပါတယ္။ အဲဒါက ေဒါက္တာမတင္၀င္း ေရးတဲ့ မိမိကိုယ္ကိုယ္ စာအုပ္နဲ႔ မိမိပတ္၀န္းက်င္ ဆိုတဲ့ စာအုပ္ေတြပါ”လို႔ ဆိုလာသူ ရသရဲ႕ ေရွ႕ဆက္မယ့္ ခရီးဆိုတာကေတာ့. .

“အခုကြၽန္ေတာ္ သီခ်င္းမလုပ္ဘဲ ရပ္ထားတယ္။ စီးရီးေတာ့ လုပ္ေနပါတယ္။ ေရွ႕ဆက္မယ့္ခရီးမွာ ပိုက္ဆံရွာတဲ့ အလုပ္ထက္ အေရးႀကီးတဲ့ အလုပ္ေတြ လုပ္ေနပါတယ္။ ကြၽန္ေတာ္ကေတာ့ ကြၽန္ေတာ္လုပ္ေနတဲ့ အလုပ္ကို ကြၽန္ေတာ့္ဘ၀မွတ္တမ္း ျဖစ္လုိ႔ ေက်နပ္ပါတယ္”တဲ့ . . .။